Личниот пријател на Путин тајно договара проект со Американците кој би ја фрлил Европа на колена?
Западот се претвори во театар на апсурдот. Ентузијазмот на некои европски лидери за „моралната лекција“ што Володимир Зеленски ја даде на Доналд Трамп во Белата куќа, се спушти, открива „Фигаро“, на француско-британскиот предлог со два потписи: а) едномесечен прекин на огнот со Русија и б) договор Украина-САД за експлоатација на минерални резерви.
Јасен и цврст став дека Зеленски мора да се врати во Вашингтон беше искажан по состанокот, на кој беше прославен европскиот пркос кон Трампистите, од страна на лордот Питер Манделсон, амбасадорот на Обединетото Кралство во Вашингтон: „…тој го повика Зеленски да го потпише договорот и ги повика Украина и сите европски лидери да обезбедат „недвосмислена поддршка за иницијативата што претседателот Трамп ја презема“ за да посредува во последниот потпис на Обединетото Кралство треба да биде првиот што ќе се согласи на прекин на огнот и ќе ги повика Русите да го сторат истото, пишува Фајненшл тајмс.
Во исто време, зад грбот на „пркосните“ лидери на ЕУ, личен пријател на Владимир Путин преговара со американските инвеститори за реконструкција на Северен тек 2, со премолчена поддршка на Белата куќа.
Во најголем дел, лидерите на земјите-членки на ЕУ се залагаат за намалување на зависноста од поскапиот, американски ЛНГ гас, додека тие иновативно го прогласија рускиот гас за политички несоодветен извор на енергија. Дали стратегијата за сигурна енергетска иднина во ЕУ треба да се остави на поранешниот офицер на Штази Матијас Варниг, т.е. човекот кој управуваше со Северен тек 2 до 2023 година, со американски инвеститори да го обнови клучниот стратешки гасовод, кој беше уништен од украинските тајни агенти? Или е подобро да не правиме ништо и едноставно да увезуваме поскап американски гас „поради стратешки интереси“? Така, додека раководството на ЕУ го слави Зеленски – кој, според сите достапни информации, уништи еден крак од гасоводот Северен тек 2 (другиот никогаш не бил искористен), Американците ќе обезбедат контрола врз снабдувањето со гас во Европа. Кога и ако хипотетичкиот гас повторно тече низ Северен тек 2, гасоводот наменет за снабдување на ЕУ во суштина ќе биде под американско-руска контрола, а ЕУ ќе се брани од оваа зависност со увоз на американски ЛНГ гас. Енергетската безбедност на ЕУ се појавува во ова сценарио – многу гасена.
Приказната за заеднички руско-американски потфат за обнова на Северен тек 2 моментално е во доменот на теоријата, при што првите практични случувања се одвиваат во форма на тајни преговори под модерација на Ворниг. Во случај на мировен договор, Трамп најави укинување на санкциите кон Русија, како и развој на бизнисот со режимот на Путин, но не е јасно дали рускиот гас ќе стане политички прифатлив за Европа ако го купи од Американците. Руската и американската страна засега не сакаат да коментираат информации за преговорите. Financial Times дава повеќе детали за Варниг (близок пријател на Путин):
„Варниг рече дека станал близок пријател со Владимир Путин во 1990-тите, откако тој отворил канцеларија за заемодавецот Дрезднер банка во Санкт Петербург, каде што тогаш непознат Путин раководел со комитетот за надворешни работи на градот скијаше во Давос и го покани на погребот на неговиот татко, според интервјуто во 2023 година со поранешниот офицер на Штази во Ди Цајт, Но, Варниг ја нарече инвазијата на Путин неискажлива грешка и поднесе оставка од одборите на две енергетски компании управувани од Кремљ, откако војната во Украина избувна во 202 година истакнувајќи дека рускиот претседател бил толку изолиран што ‘Единствената личност која сè уште може да му каже нешто – јас’“
Варниг го напушти Nord Stream 2 AG, руската државна компанија која управува со гасоводот, во 2023 година, но за Die Zeit изјави дека извршниот директор на Гаспром Алексеј Милер гарантирал дека ќе ги покрие трошоците со надеж дека ќе го спаси она што останало, пишува FT.
Првата идеја за купување на „Северен тек 2“ ја изнесе американскиот бизнисмен со контакти во Русија, Стефан Линч, но администрацијата на Џо Бајден не беше многу заинтересирана, ниту пак европските. Феноменолошки интересно е дека американскиот приватен капитал има поголем интерес за европските енергетски потреби отколку европскиот политички естаблишмент.
