Најстариот, архимандритот Јован во криптата на храмот на Свети Сава на Врачар само формално ќе го избере ковертот. Ни тој нема да знае чие име се крие. Неговата растреперена рака- така се надеваат и верниците и добронамерните набљудувачи- ќе биде теледиригирана од волјата на Создателот. На тоа ќе му претходи гласањето на 43 архиереји, највисоки претставници на црковната власт како владици, епископи и митрополити, кое почнува на 18 февруари.
Пред било кое име да заврши во ковертот, кандидатите- а условите ги исполнуваат дури 34 од нив- мораат да добијат барем половина од мнозинството гласови. Тоа значи: во случај сите сите црковни великодостојници кои имаат право на глас да гласаат, кандидатот мора да собере најмалку 22 гласа за да има шанси да се искачи на тронот на Свети Сава.
Меѓу тројцата одлучува- во зависност од перспективата- случајноста или Светиот дух. Оваа „апостолска жрепка“ е воведена во 1967 година, кога патријархот Герман, веројатно во намера да го намали влијанието на социјалистичката власт, одлучи во црковниот Устав да внесе нов начин на избор. Дотогаш патријархот беше биран со мнозинство гласови.
Медиумите нагаѓаат за кандидатите кои имаат најмногу изгледи за успех. Покрај епископот бачки Иринеј, во игра се и епископот будимљанско-никшиќки Јоаникиј, бањалучкиот епископ Јефрем, митрополитот дабро-босански Хризостом и митрополитот загребско-љубљански Порфириј. Доколку се суди според медиумската експонираност и вештини, тогаш двајца кандидати кои, по се изгледа и се симпатични на власта, се истовремено и изразито медиумски писмени: Иринеј е и шеф на прес-службата на СПЦ, а Порфириј беше член на Регулаторното тело за електронски медиуми.
Сметките би можел да им ги помрси телевизичниот и директен Григориј кој во неодамнешното интервју за ДВ покажа дека не се плаши да каже што мисли:
„Доколку како епископ на Српската православна црква би се плашел слободно да го кажам она што го мислам, како тогаш народот кој ми е доверен ќе смогне храброст да го подигне својот глас против невистините?“
Поради таквиот став, Григориј, кој инаку е владика во Германија, го навлече бесот на прорежимските таблоиди во Србија- очигледно дека власта во него гледа скандалозно независна појава, човек кој досега не дозволи да биде исплашен, ниту поткупен.
Што се однесува до самите верници- а тие во случајов не се прашуваат- епископот Јоаникиј е најпопуларен.
Но, тоа не мора ништо да значи. Двајцата последни патријарси не беа третирани како сериозни кандидати пред изборот. Тоа се особено се однесуваше на патријархот Павле во 1990. Тој доби поддршка како трет кандидат, дури по деветтиот круг на гласање, а другите двајца обезбедија поддршка уште во првиот круг.
Извор:Дојче Веле
