Американското Министерство за правда објави нов, најобемен пакет материјали поврзани со случајот на Џефри Епстин, а со него во јавноста излегоа низа нови фотографии и електронска преписка што повторно ги отворија старите сомнежи, но и донесоа директни деманти од институциите за дел од најексплозивните тврдења.
Во фокусот се најде спорна разгледница која, наводно, Епстин ја испратил до осудениот спортски лекар Лари Насар и во која се споменува „нашиот претседател“. Министерството прво соопшти дека ја проверува нејзината валидност поради низа нелогичности, а потоа објави дека документот е лажен, откако ФБИ утврдил дека ракописот не одговара на Епстиновиот. Министерството јавно предупреди дека фактот што документ е објавен во официјална архива не значи дека и неговата содржина е фактички точна, најавувајќи дека објавувањето на материјалите ќе продолжи, но со законски пропишана заштита на жртвите.
Паралелно, во новите материјали повторно се појавува името на Доналд Трамп, овојпат преку непотврдена изјава на возач на лимузина кој тврдел дека во 1995 година слушнал разговор во кој се споменува „злоупотреба на девојка“ и името „Џефри“. Министерството за правда реагираше дека дел од документите содржат „неистинити и сензационалистички“ наводи против Трамп доставени до ФБИ непосредно пред изборите во 2020 година и дека тие се „неосновани и лажни“, оценувајќи дека доколку имале кредибилитет, одамна ќе биле употребени против него. Во истиот пакет се споменува и интерен е-маил од 2020 година во кој се наведува дека Трамп бил наведен како патник на најмалку осум летови со приватниот авион на Епстин во периодот 1993–1996, од кои на дел, според преписката, била присутна и Гислејн Максвел, а на одредени летови се појавуваат и женски имиња што би можеле да бидат потенцијални сведоци.
Еден од поинтересните сегменти е е-маил што се поврзува со 2017 година и во кој се тврди дека при преглед на телефонот на Стив Бенон биле пронајдени фотографии, меѓу кои и фотографија од Трамп и Гислејн Максвел. Пораката, според објавеното, е со затемнети адреси, без потпис и без податоци кога е настаната фотографијата, што ја прави нејзината интерпретација неизвесна. Во ист контекст се потсетува дека Бенон бил истражуван и обвинуван во друга постапка поврзана со кампањата „We Build the Wall“.
Во документите има и нови елементи околу принцот Ендрју. Објавена е преписка што укажува дека лондонската Метрополитен полиција оваа година водела тајна, кодирана проверка („Операција Dawnchorus“) поврзана со медиумски наводи за неговите активности и можни дополнителни материјали што ги поседуваат британски медиуми, вклучително и списоци на патници од летови на Епстин. Истовремено, се појавуваат стари е-маилови од 2002 година за патување во Перу во кои се отвора тема за „девојки“, при што лицето потпишано со „A“ сугерира дека организацијата ја препушта на домаќините и на Максвел, а дел од текстовите го поврзуваат „Неевидливиот човек“ од преписката со принцот Ендрју. Одделно, објавена е и преписка од 2020 година што покажува дека американските власти барале правна помош и контакт со принцот Ендрју како „материјален сведок“ преку механизам за меѓудржавна правна соработка.
Покрај кореспонденцијата, јавноста доби и визуелни докази од затворските записи: фотографии од надворешноста на Епстиновата ќелија во њујоршкиот „Metropolitan Correctional Center“, направени два дена по неговата смрт во август 2019, со полициска лента на вратата и идентификациска картичка. Објавени се и фотографии од ќелијата по првиот можен обид за самоубиство во јули 2019, како и интерни е-маилови што отвораат прашања за затворските пропусти, меѓу кои и планови за потенцијален цимер, што дополнително ја храни јавната дебата за условите и надзорот во последните недели од неговиот живот.
Севкупно, најновата објава ги засили контроверзиите околу тоа што е доказ, што е непроверено сведочење и што е фалсификат во масата материјали. Институционалните деманти, особено за разгледницата и за дел од наводите поврзани со Трамп, ја поставуваат границата меѓу документарното и манипулативното, но истовремено објавените преписки и логистички траги повторно го враќаат во фокус прашањето за мрежата на контакти околу Епстин и степенот на одговорност на системите што со години го пропуштале да ја пресечат.
