Годината што изминува за Србија ќе остане силно обележана со длабока општествена и политичка криза, поттикната од трагедијата на железничката станица во Нови Сад на 1 ноември 2024 година. Падот на настрешницата на штотуку реновираниот објект, при што загинаа 15 лица, предизвика бран масовни студентски протести кои од месец во месец ги оголуваа бројните пукнатини во власта, персонализирани во ликот на претседателот Александар Вучиќ.
По трагедијата, студентите излегоа на улиците барајќи одговорност за, како што наведоа, немарот, корупцијата и коруптивните договори без јавни тендери. Протестите продолжија и во 2025 година, а нервозата кај власта видливо се зголемуваше.
Дополнително незадоволство во јавноста предизвика нападот врз студенти во Нови Сад од страна на поддржувачи на владејачката Српска напредна странка. Во инцидентот, една студентка беше тешко повредена кога ѝ беше скршена вилицата со бејзбол палка. Настанот, на почетокот на јануари, доведе до пад на владата на премиерот и лидер на СНС, Милош Вучевиќ.
Во март почина и 16-тата жртва од падот на настрешницата, а на 15 март, на дотогаш најмасовниот протест во Белград, по повик на студентите, се собраа повеќе од 300.000 граѓани. Протестот беше прекинат со неидентификуван продорен звук, по што демонстрантите ја обвинија власта дека употребила таканаречено звучно оружје. Власта тоа го негираше, а Вучиќ изјави дека ќе се повлече доколку се докаже таква употреба.
Во април Србија доби нова влада, на чие чело застана речиси непознатиот за пошироката јавност ендокринолог и универзитетски професор Ѓуро Мацут. Опозицијата владата ја оцени како „преодна“, а премиерот како „марионета“ на Вучиќ.
И покрај тоа, студентските блокади на повеќе од 40 факултети и протестите продолжија низ целата земја. Државниот врв ги нарекуваше „обоена револуција“ увезена од странство, со цел соборување на Вучиќ, додека паралелно се засилија апсењата на студенти и активисти под обвиненија за загрозување на уставниот поредок.
Студентите инсистираат институциите, особено правосудството, да работат без политички притисоци, бараат ослободување на приведените демонстранти и распишување предвремени избори.
На меѓународен план, Србија во 2025 година не направи исчекор кон Европската Унија, без отворен ниту еден нов преговарачки кластер. Европската комисија повторно оцени дека нема напредок во владеењето на правото, слободата на медиумите, слободата на собирање и усогласувањето со надворешната политика на ЕУ, особено во однос на санкциите кон Русија.
Вучиќ, преку чести медиумски настапи на националните телевизии, се обидуваше да ја увери јавноста дека држи сѐ под контрола, иако економските индикатори покажуваат поинаква слика.
Во првите осум месеци од 2025 година, странските инвестиции изнесуваа 1,49 милијарди евра, наспроти 3,2 милијарди евра во истиот период лани. Јавниот долг ја надмина границата од 38 милијарди евра, а неколку странски компании ги затворија своите погони, оставајќи повеќе од 2.500 лица без работа.
Дополнителен удар дојде од американските санкции кон рускиот енергетски сектор, кои ја опфатија и Нафтната индустрија на Србија, во која Русија има мнозински удел. Поради тоа, хрватскиот ЈАНАФ ја прекина испораката на нафта, а рафинеријата во Панчево престана со работа кон крајот на ноември.
Во септември беше одржана голема воена парада, прва по повеќе од една деценија, со која, според аналитичарите, Србија испрати пораки и до домашната и до меѓународната јавност. Земјата договори и набавка на 12 француски борбени авиони „рафал“, потег што ја подели јавноста.
Годината заврши и со повлекување на компанијата поврзана со семејството на американскиот претседател Доналд Трамп од контроверзниот проект за луксузен комплекс во центарот на Белград, по масовни протести и обвинувања за погодности. Вучиќ најави кривични пријави против сите што, како што рече, учествувале во „хајката“, тврдејќи дека Србија изгубила инвестиција вредна 750 милиони евра.
Сѐ на сѐ, Србија ја испраќа годината со продлабочени внатрешни поделби, институционална криза и неизвесност околу политичката и економската иднина.
