Нација што се навикна на трагедии: Извинете што ве вознемирувам, но нечиј син нема да се врати дома
Извинете што ве вознемирувам. Знам, сега сите сте „фокусирани“ – на плакати, на анкети, на партиски штаботи. На избори по кои, да бидеме искрени, избраните и неизбраните – можеби веќе никогаш нема ни да ве погледнат. Само кусо.Во август, Македонец се обиде да изврши атентат врз член на мафијашки клан во Црна Гора. Неделава, друг Македонец загина – во Белград, во обид да изврши ликвидација. Не зборуваме за криминални „ветерани“. Зборуваме за момци родени во 2000-тите. А да, во Љубљана неделава исто беше убиен жител на Кочани.Додека ние се караме кој е „повеќе патриот“, додека лепат плакати со празни зборови, некој таму, во сенка, ги купува вашите/нашите деца за евтина крв. Им даваат пари, им даваат оружје, им земаат иднина. А ние? Ние не сме фокусирани на нив, туку на евтини приказни.И ако ова не нѐ тресе повеќе од победите и поразите на партиите и кандидатите, ако не чувствуваме срам за ова, тогаш сме станале нација што се навикнала на трагедии. Секојдневни. Рутински. Со израз на рамнодушност и слоган на усни.Па продолжете, мерете проценти, споделувајте анкети, навивајте за вашите. Само не заборавајте – некаде меѓу тие постери, ќе недостига некој син што замина „да заработи“. На друг начин.А сега, да се вратиме на нашите рекла-казала избори.
Коментари | пред 2 месеци