Американскиот претседател Доналд Трамп отворено ја гради својата амбиција да стане политички покровител на европскиот десничарски популизам, но најновите податоци покажуваат дека тој план наидува на сериозна и неочекувана пречка – самите европски гласачи. Дури и меѓу симпатизерите на партии кои Трамп ги смета за природни сојузници, неговата популарност е ограничена и често поделена.
Според новата анкета спроведена во пет земји на повеќе од 10.000 испитаници, Трамп останува генерално непопуларен во Европа, што директно ги доведува во прашање неговите обиди да се наметне како симбол и инспирација за европската десница. Истражувањето покажува дека најголема наклонетост кон Трамп постои во Велика Британија, каде околу 50 проценти од поддржувачите на партијата „Реформ“ имаат позитивно мислење за него. Сепак, континенталната Европа ја раскажува сосема поинаква приказна.
Во Франција и Германија, само околу една третина од гласачите на десничарските партии изјавуваат дека го гледаат Трамп во позитивно светло. Кај пошироката јавност, бројките се уште понеповолни – две третини од Французите и Германците имаат негативен став кон американскиот претседател, додека во Велика Британија негативно мислење изразуваат 55 проценти од испитаниците. Најлошо поминува во Канада, каде 72 проценти од граѓаните имаат негативен став кон него.
Овие резултати доаѓаат во момент кога администрацијата на Трамп јавно најави стратегија за поддршка на, како што ги нарекува, „патриотските европски партии“. Но, анкетата испраќа јасно предупредување – приближувањето до Трамп може да ги чини европските десничари пошироката поддршка, особено меѓу потенцијалните нови гласачи, кои често имаат понегативен став кон него од нивното јадро на симпатизери.
Поддршката за Трамп не е безрезервна ниту во рамките на самата европска десница. Во Франција, гласачите на Националниот собир на Марин Ле Пен се речиси рамномерно поделени – 38 проценти имаат негативно мислење за Трамп, а 30 проценти позитивно. Слична слика има и во Германија, каде симпатизерите на Алтернатива за Германија се речиси идентично поделени меѓу поддршка и отфрлање.
Токму затоа, раководството на Националниот собир во Франција внимателно се дистанцира од отворена поврзаност со Трамп. Партиските лидери јавно ги отфрлија обидите за поддршка од Белата куќа, со пораки дека не прифаќаат „вазален однос“ и дека Европа не смее да се третира како политичка или економска колонија.
Истражувањето открива и поширок парадокс: европските десничарски гласачи силно инсистираат нивните лидери да ја стават сопствената држава на прво место, вредност која во голема мера ја препознаваат кај Трамп. Но токму тој национален инстинкт може да стане точка на судир со движењето МЕГА, кое отворено ги фаворизира исклучиво американските интереси.
Иако многу од поддржувачите на десницата сметаат дека политиките на Трамп се корисни за САД, истовремено веруваат дека тие штетат на европските држави. Тоа јасно се гледа и во односот кон царините што ги воведе неговата администрација – иако дел од гласачите ги сметаат за штетни, не постои силна поддршка за возвратни мерки, што дополнително укажува на резервираноста кон неговата политика.
Сѐ на сѐ, анкетата покажува дека Трамп можеби инспирира дел од европската десница, но не ужива широка доверба, ниту пак автоматска поддршка. Неговите обиди да стане централна фигура на европскиот популизам засега се соочуваат со студен прием, што сугерира дека европската политичка сцена, дури и на десницата, останува значително поавтономна отколку што тој очекува.
