Обидот за политичко киднапирање на радоста на навивачите на европскиот ракометен шампион „Вардар“ овој пат не успеа. А бре и за киднапер треба да те бива! Наместо киднапирана прослава, видовме сосема поинаков перформанс – илјадници „комити“ и фанови на РК „Вардар“ спонтано го водеа настанот, а една поголема група навивачи оркестрирано ја искористи приликата за класична политичка пропаганда. Им се сможе…
Ако мене ме прашате, подобро и тоа, одошто да пукнеше поголем резил. На секое спомнување на „Град Скопје“, се слушаа свирежи на негодување. Можам да замислам што ќе се случеше ако градоначалникот Петре Шилегов се обидеше да се качи на сцената за да го „лапне“ микрофонот. А богами, можам да замислам и што ќе се случеше ако од некаде се појавеше Зоран Заев, според некои комични теории што ги прочитав на Фејсбук, најзаслужниот за сите наши победи, па и за овој спортски триумф.
За среќа, изгледа дека во последен момент политичарите сфатиле дека единствениот разумен начин да избегнат непотребни непријатности и тензии на преполниот плоштад Македонија е воопшто да не се појават на прославата. Да ги снема. Како што во еден момент исчезна и организаторот, кутриот Шилегов…
Целата колумна на Бранко Героски прочитајте ја со клик Т У К А.
