Православната црква денес го празнува Светиот маченик Јаков Персиец, христијанин роден во персискиот град Елапа (или Вилат), кој поради својата мудрост и способност станал омилен и возвишен во дворот на царот Издигерд. Поласкан од царската наклонетост, Јаков се откажал од Христовата вера и им принесувал жртви на персиските идоли.
Кога за неговото отстапништво слушнале неговата мајка и жена, му напишале длабоко прекорно писмо, во кое го оплакувале како „душевно мртов“, но и го молеле да се покае и да се врати кон Господ. Овие зборови силно го потресле. Јаков се покајал и храбро ја исповедал верата пред царот.
Издигерд го осудил на најтешка смрт: да биде исечен дел по дел. Џелатите најпрво му ги отсекле прстите на рацете, потоа на нозете, па рацете, нозете, рамената и на крај – главата. Во текот на страшното мачење, Јаков непрестајно Му благодарел на Бога, а од неговите рани, според преданието, излегувал благоухан мирис.
Маченички пострадал околу 400 година. Главата му се чува во Рим, а дел од моштите во Португалија, каде што се празнува и на 22 мај.
