Една година по нападот на Хамас, Израелците се поделени околу тоа како војната треба да заврши
Една година откако Хамас го нападна Израел на 7 октомври, Израелците се обединети од заедничката траума од нападот, но поделени околу тоа како да се запре војната.
По нападот на Хамас, најсмртоносниот во израелската историја, се појави движење за национална солидарност, волонтери подготвуваа оброци за војниците и ги сместија бегалците во нивните домови.
Тоа разбирање и солидарност им дадоа утеха на Израелците, но Министерството за здравство посочува дека земјата сега се соочува со „најсериозната ментална здравствена криза во својата историја“.
Прашањата за судбината на десетици израелски заложници, земени од палестинските милитанти во Појасот Газа на 7 октомври, им отежнуваат на луѓето да ја остават траумата зад себе и да продолжат да живеат.
„Чувството на безбедност на Израелците е уништено“, вели Мерав Рот, израелски психоаналитичар кој ги третира поранешните заложници и семејствата на загинатите.
Тоа е „затоа што тие се идентификуваа со жртвите и затоа што безбедносните сили не можеа да ја спречат инвазијата на земјата“, додаде.
„Оваа инвазија на домот, индивидуална и колективна, е без преседан во историјата на Израел и застрашувачка за Израелците“.
Тоа не е „траума што заврши, туку настан чии компликации се влошуваат“ бидејќи постојано се известува за смртта на нови заложници или војници кои се борат во Појасот Газа и се заканува општа војна против Хезболах во Либан.
Поделбите во Израел се продлабочија околу воената политика на владата по краткотрајниот прекин на огнот во ноември, кој ослободи 105 заложници и покрена прашања за тоа како да се вратат дома останатите. Ниту една сабота вечер не поминува без илјадници демонстранти да излезат на улиците на Тел Авив, а понекогаш и во други градови, велејќи им на властите: „Вратете ги дома сега!“
Но, оние Израелци кои бараат договор со Хамас „по секоја цена“ за ослободување на заложниците се критикувани од оние кои стравуваат дека таквите протести ја поткопуваат позицијата на владата и ненамерно би можеле да ги зајакнат милитантите.
Тамар Херман, научен соработник во Израелскиот институт за демократија, рече дека јазот во голема мера го одразува политичкиот јаз меѓу левицата и десницата, кој беше заострен пред војната поради предлозите за судски реформи на премиерот Бенјамин Нетанјаху.
Предлогот, поттикнат од десничарските коалициски партнери на Нетанјаху, предизвика повеќемесечни протести кои често привлекуваа десетици илјади Израелци.
„Очигледно сите мислат дека прашањето за заложниците е страшно, но она што предизвикува поделба во јавноста е колку сме спремни да платиме за да ослободиме помалку од 100 луѓе кои сè уште се во заробеништво во Појасот Газа“, рече Херман.
